Afgaand op het hoesje zou je denken dat het hier om sixties style psychedelica gaat. Mis poes. Het is ambient. Ik vermoedde ook dat Celer een Turk was. Nogmaals mis want het is een in Tokyo woonachtige Amerikaan die blijkbaar al samenwerkte met een ganse lijst aan artiesten waarvan ik er eigenlijk maar een ken: de Nederlanders van Machinefabriek. Sinds 2005 bracht Celer al tientallen en tientallen releases uit. De output van de synthesizertapijtenfabriek van Tangerine Dream in de jaren 80 verbleekt er bij.
Achter Celer gaat een zeer tragisch verhaal schuil, want Celer was initieel het project van twee mensen: Will Long en zijn echtgenote Danielle Baquet, ook een Amerikaanse uit Californië. Danielle Baquet was een muziektherapeute en kunstenares (zangeres, muzikante en multi-instrumentaliste, dichteres, schilderes…) vooral ook bekend onder haar artiestennaam Chubby Wolf, die echter op amper 26-jarige leeftijd overleed aan hartfalen. In 2009 was dat. Sindsdien is Celer noodgedwongen het soloproject van Will Long. Overigens verschijnen er nog regelmatig post-mortem releases van Chubby Wolf want in haar korte leven maakte zij heel wat muziek maar had niet eens de tijd om het allemaal uit te brengen.
Over naar het schijfje “Akagi” van Celer zijnde Will Long. In de herfst van 2012 kreeg de in Japan wonende Amerikaan de vraag om muziek te creëren voor een yoga event in de Yougenji tempel in het noorden van Tokyo. De muziek werd live gebracht achter de ruggen van de deelnemers die immers met hun gezicht naar de yoga instructeur gekeerd stonden (of zaten of lagen in een van de acrobatische yoga poses).
‘Gedurende de performance vielen veel mensen in slaap’ zegt de promo sheet. Ik hoor de cynische opmerkingen al komen maar dat was dus blijkbaar niet omdat de muziek zo vreselijk slaapverwekkend saai was, maar wel omdat ze zo extreem relaxerend is van karakter. ‘En ze leken weg te drijven naar een andere dimensie’ gaat de promo sheet verder. De muziek voor deze performance werd nu uitgebracht op Will Longs eigen label Two Acorns en ook de mooie hoesfoto is van zijn hand.
Op “Akagi” staat slechts een 80-minuten durende track instrumentale droney synthesizer ambient die wel wat weg heeft van bijvoorbeeld een Klaus Schulze. Het werd een zeer aangenaam, uitermate rustgevend, relaxerend en meditatief album dat ik intussen al meermaals beluisterd heb zonder in slaap te vallen.